1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

*

Ahmed Arif gönül zenginliğini anlatarak değer katmış yaşamın ruhuna. “Giden ayaklarsa eğer, geri gelir.

Fakat giden gönülse,

İşte o bir daha geri gelmez!” diyerek sevgi yolculuğunda nasıl umudu yeşerttiğini ve korunması gerektiğini anlatıyor gönül yoksunu olanlara.

*

Hemşehrim Cahit Sıtkı Tarancı, yalancı yaşamın ötesinde içini dökmüş sofraya tat olsun diye.

“Memleket isterim

Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;

Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

Memleket isterim

Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;”

*

Tolstoy ruhumuza iniyor. Tercihi bize bırakıyor. Ya gerçekçi olacağız ya da ezilip büzüleceğiz. Tolstoy, “Her zaman kalbimizden gelen ve doğru bulduğumuz sese uymalıyız, çünkü o ses hiçbir zaman yalan söylemez…”

*

Umutlarını gömdüler bilinmeyen öksüz toprağa. Aydınlık yüzünden saçılan sevgiyi, umudu, insansı duyguları kopardılar yurdundan.

Sabahattin Ali; iyiye, güzele dair ne varsa okudu hayatın içinden.

“Sevmek; İnsanları, vatanı, çocukları, kadını.

Görmek;

Fakirleri, âcizi, garibi, haksızlığı.

Hissetmek;

En derinden, en içten, en samimi

Duyguları.

Umut etmek;

İyiyi, güzeli, adaleti, hakça paylaşımı.”

*

Nazım Hikmet; sürgünlerde, hapislerde demledi hayatı ve renklerini.

“Küstürmeyin insanları hayata.

Sonra her şeyden vazgeçiyorlar.

Yaşamaktan.

Güzel olan her şeyden vazgeçiyorlar

Bir odada yalnızlığı

Bir dağ başında kalmayı

Bir adada mahsur kalmayı

Nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar.

Küstürmeyin işte bazı insanları…” dedi.

*

Tüm olumsuzluklara rağmen hala bir umudum var.

Her gün bir başlangıç

Her gün bir umut

İnsan her ne kötülük yaparsa yapsın, doğanın kendi döngüsünü değiştiremeyecek. Dünyanın bir yerinde mutlaka yine baharlar gelecek, tohumlar filizlenecek, çiçekler meyvelenecek…

Hala bir umudum var.

ÜMRAN GÜNDEŞ